En uit de punt van zijn toverstok schoot geen vormeloze wolk, maar een fonkelend, oogverblindend zilveren dier. Hij kneep zijn ogen half dicht en probeerde te zien wat voor dier het was. Het leek op een paard, dat geluidloos over het inktzwarte water van het meer galoppeerde. Hij zag hoe het beest zijn kop liet zakken en de krioelende Dementors te lijf ging…hij draafde in cirkels om de donkere silhouetten op de grond heen en de Dementors trokken zich terug, verspreidden zich, vluchtten het duister in…..ze waren verdwenen.
De Patronus draaide zich om en rende terug, over het rimpelloze water van het meer. Het was geen paard. Het was ook geen eenhoorn. Het was een hert, dat net zo helder glansde als de maan boven hun hoofd…..
J.K. Rowling, uit: The Prisoner of Azkaban
vanmiddag speciale effekten in het Jan en Piet museum te Haarlem
vanaf 16.00 uur de groep Bender, dichters Paul Hof, Gisele Vranckx en mijzelf
het 1e poëziefestijn van galerie KunstenaarsNoordHolland en Atelier9en40
entree gratis, welkom!
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x