Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

de verte

Alle drie kijkend naar hetzelfde punt, is onze beleving
Toch een andere, alle drie staande op dezelfde

Landtong, is ons uitgangspunt toch verschillend, het
Is hetzelfde

Weer als gisteravond en vanmorgen dat ik van de foto
Herken en dan dat

Onderwerp dat als toevallig uit de laatste log rolt en
Voor mijn

Voeten liggen blijft, o en dat paard natuurlijk en dan
De warmte te voelen van

Mijn vaders grote handen die verscholen nu onder al
Die aarde liggen en dan

Willen graven om hem te vinden en vies geworden in
De betegelde keuken

De warme wang tegen het wit, schuilen voor meer terwijl
Zij – zingend nu

In haar eigen taal verder gaat: de grote pannen op het vuur
En iets over

Hoe hij al nooit de belofte inloste die hij gedaan had eens
En ik dan

 

« »