Zij stelde zich voor dat we gezellig aan een keukentafel zaten,
de papieren om ons heen, koffie en misschien een

stukje speculaas, het hoofd van een lekkernij afgebroken, en
pratend haar werk hadden beoordeeld, hier en daar

uithalend naar een andere oplossing, een regel eraf, een woord
erbij, genietend van haar schatten en kruimels

wegvegend en heel af en toe de bik naar buiten, en dan weer
verder, steeds in gesprek met haar terwijl zij er niet

bij was, en ze was zo blij met dat vertrouwen en die aandacht
en die gezelligheid ook, verbaasd nu als blijkt dat

alles achter dit scherm gebeurt, dat we elkaar helemaal niet zien,
dat er niets aangeraakt wordt dan deze doffe toetsen

waartussen etensresten, vingerafdrukken, kattenharen, misschien
wel een komma mist en zeker een punt.