Staan blijven, roept een stem vanaf de straat, in een schuivend
geluid van snelheid, steen en voorwerp, mens

en oppervlak en dan zoeft er iets terug, neemt een scherpe bocht
en verdwijnt zodat we de halve nacht moeten doen

over een fatale afloop, geintje, ontsnapping of bloedserieus geval
van stedelijke onfatsoen zonder de sporen te zien.

We hebben vaker dergelijke halve nachten waarin we zelf geen
enkele snelheid ontwikkelen, reeds omkomen in

bloederige taferelen, nooit muteren in buitenaardse wezens met
extra krachten, dat zou nog handig geweest zijn, en

verweesd tegen de ochtend opstaan maar zelden is daarvan een
uitkomst onbeslist zoals hier. Een buurman zet

zijn vuilnisbak in zijn zwembadje maar dat gebeurt vaker en een
hondje blaft vanaf het dak maar dat is naar de meeuwen.