Niet de deur uitgaan zonder ons aan te melden. Dat ene lampje
op de werktafel aanknippen, de laptop naar ons toe
halen, de klep openen, zeggen dat we zijn wie we zijn en dan
wat vingeroefeningen terwijl de tenen onder tafel
zich krullen en strekken, het hoofd van de ene donkere vlek
naar de andere beweegt en we tussen beide ramen
en uiteinden de lantaarnpalen van buiten zien spiegelen. Het
lijkt nat, onbewoonbaar daar, verlaten en ver.
Zo willen we het ook. Kraaiende vogels tegen de rand van de
boomhut zijn de enige getuigen van wat
beweging achter het glas, alsof hun geluid datzelfde betekent:
hallo, hier zijn we, we gaan nu aan de slag. Even
proberen we te krassen, te tuimelen, te vliegen, ons doel is de
kerktoren van het oude dorp en dan zeven rondjes.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x