Er hangt geen was meer aan de lijn, geen donkerblauw sporthemd
van hem, geen wijd uitgespreid broekje met witte
snelheidsstrepen waarin zijn benen zoveel langer leken, geen enkel
washandje uit haar moeders voorraad, geen kanten
kleedje dat deed denken aan de jaren vijftig, waartegen je hoofd,
ieders hoofd, zo lekker kon leunen, de stoel wordt
versleept, familie telefoneert in de gang, misschien is het hoofd wel
kwijt, drie vuilniszakken bracht iemand weg,
de stilte die er tussen haar spullen hangt, kan ze nog zingen, en niets
was van haar, zelfs zijzelf niet, en natuurlijk is ze er
morgen weer, doet hij de afwas zomaar, zet een plantje op het balkon,
sluipt in de ochtend naar beneden, een aanval altijd
op een moment dat, spijt had hij en beterschap, en zij nog veel meer,
plastic knijpers boven een emmertje in de hoek.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x