Vanaf vandaag leiden de witte voetstappen op de traptreden
naar de woning hiernaast en liggen de rode oordoppen,

gratis verstrekt, op mijn werktafel, klaar om de geluiden van
breken, slopen en bouwen te weren, een loze

bescherming wellicht want de boomhut zal zwaaien, kraken,
breken misschien en met nog geen honderd armen

houd ik hier de kunst tegen die van de muur dreigt te vallen,
de foto’s van mijn geliefden die in scherven

voor mijn voeten kletsen, de snippers glas die een ravage tonen
die nimmer geoorloofd was, mijn buik inhouden

zinloos, mijn voorzichtig ademen heilloos, mijn op de tast de
weg terugvinden doelloos, althans zo is

het scenario dat ik mezelf schrijf. En nee, koffie hoeven ze
niet, en de radio kan niet uit, wat fijn dat u zo vroeg bent.