Met het maanlicht over het wiebelend kermisbed, de ingepakte
jongetjes, terug gestopte beentjes, hoestjes hier en
daar, en het lampje dat van kleur verschiet, roze, groen, blauw,
de pufjes en de warmte, botsend tegen het tafeltje
op de hoek, het lieveheersbeestkoffertje half open, de dop van
een viltstift onder de voet, zie ik ze nog avonden
na deze terug, als groot vlot in de zee, dobberend tussen mij en
de rest van de wereld, zacht en groot en tegelijk heel
erg klein maar het liefste dat ik heb, gerustgesteld door de lichte
beweging en die maan die teruggehangen is door
de rovers en aan een punaise opgeprikt, en koester ik alles wat
we doen en deden, zeiden, maakten, het
stripverhaal van een vorige keer, wordt vervolgd, en wacht ik op
de ochtend en hun dunne stemmetjes over alles heen.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x