Trouwe eerste lezer te zijn is een intieme handeling. Dat schuilt
in dat ‘trouw’ en dat ‘eerste’, het lezer-zijn lijkt een

vanzelfsprekendheid maar is het niet. Het impliceert een tweede
lezer en een daaropvolgende, ontrouwe bezoekers

en slordigheden die niet bij de zorgvuldigheid horen van het lezen.
Wie neemt mij waar, vroeg iemand ooit eens

hardop. Dat moet ik dan zijn geweest. Lezen is niet alleen de ogen
over letters laten gaan, het zijn ook de

tip toppende vingers uit het vorige gedicht, het zonnetje op de
klamme rug. Hoe taal ontstaat is hoe liefde ontstaat.

De markering in tijd, dat ‘eerste’, is een ademloos gebeuren, een
gretigheid als het eerste licht van de nieuwe dag.

Een van de vele manieren om ‘trouw’ te zijn, te beginnen met jou
en uit te komen bij jezelf, een vogel boven de zon.