Alleen bij hem wis ik de inhoud van de gesprekken via
het schermpje. Alsof er geen bewijs mag bestaan,

er niets heeft plaatsgevonden, alsof de afstand niet groot
genoeg is al. Alsof we de volgende morgen niet

mogen herhalen dat er toch iets is tussen ons zoals een
vriendje vroeger zei dat ‘het’ geen relatie was

maar dat er wel ‘iets’ was. Nauwelijks geruststellend.
Misschien omdat juist hier het gevaar aanwezig

is dat we teveel maken van dat iets en elkaar sussen met
dat oplichten van het kleinste attribuut.

Er zijn ook mensen die geheel verwijderd worden en meteen
na de melding niet meer bestaan, foto’s die

het niet tot de volgende dag redden, huishoudelijkheden
die we nooit langer met ons meedragen dan die ene

minuut.