Op een dag weet hij niet meer waar hij is of wat hij
doet. Ik stel me zo voor dat hij net als

een renner die buiten adem de controle verliest, zijn
lijf in bedwang moet houden en terugtelt,

stil gaat staan en probeert rustig te worden. Dan in
elkaar zakt of een uit elkaar barst, het

hoofd als eerste, het hart als tweede. Zelf denkt hij
daar helemaal niet aan. Hij is gewoon

lekker bezig en wat weet een ander nu helemaal van
wat hij doet of denkt of voelt en waar bemoeit

iedereen zich mee. In dromen komt dat exploderen
terug en zie ik elke vezel van hem

voorbijkomen, buk ik zelfs, raap ik zelfs, veeg ik zelfs
de straat schoon. Nu hem weer in elkaar zetten.