De avonturenheuvel maakt een wereld van verschil. Aan het eind
van een lange rechte laan en onder bomen door

is daar de kale top van waaruit het A. te overzien valt. Geruis, geblaf,
een gesprek in de verte, wolken die elkaar opeten, af

en toe de felle zon. Als je eenmaal boven bent, vijf lege bankjes.
Terwijl verderop het reuzenrad draait, de autootjes

botsen, de bollen in de olie drijven en de kinderen zeuren om meer,
worden hier vredesbesluiten getekend, afspraken

gemaakt dit vaker te doen, besloten van elkaar te houden en slechts
een enkeling met een duw in de prikstruiken gegooid.

Bij sneeuw kun je met vaart de linkerkant nemen, in deze warmte
rol je je op en neem je het gele gras mee rechts. Aarzelend

kun je de lange glijbaan nemen of het snoer van drie zitjes dat vanaf
een hoge paal uitnodigend bungelt. Wij duwen elkaar.