In de rij van de populaire caissière gaan mannen hun
boodschappen verkleinen terwijl ze de

rest groter maken. Doe mij maar een Lucky Strike-je,
hoor ik terwijl de vrouw giechelt, en zijn

borst zwelt en quasi nonchalant peutert hij zijn pasje
tevoorschijn en zwaait ermee. Ook aan

haar accent heb ik een hekel, het West-Fries maakt een
ieder familieleden van haar en steevast

wordt een geheim gedeeld dat helemaal niet voor de
rest is bestemd. Vermoedelijk is thuis

alleen de kat aanspreekbaar. Ondertussen vormt zich
een rij mannen in pak met puntschoentjes

die hun glimlach alweer paraat hebben en hun kennis
natuurlijk van de vrouw achter de kassa.