De man van de snackbar veronderstelt dat ik een liefhebber
ben, toch, en ik knik hoewel onduidelijk is

waarvan laat staan waartoe. Het is een half jaar geleden, dacht
ik te roepen of ik zei helemaal niets, dat kan ook.

Een beetje zoals de meisjes in de beroemdste Nederlandse
winkel niet reageerden op welke groet dan ook of

welke poging het duidelijk malheur te breken. Waar heeft u
nu de tandpaste verstopt, zei ik bijvoorbeeld

maar omdat ik haar oprecht niet kon vinden, niet dat ze meteen
de nieuwe route zouden verkennen en mij zouden

wijzen op. Ik kocht er te weinig dus over een paar weken raak
ik opnieuw verdwaald. De snackbarhouder adviseerde

tenminste nog een andere smaak en voegde er overdreven aan
toe dat ik alle soorten al gehad had, toch?