De maan moet eerst op een foto alvorens we hem zien,
de afbeelding moet eerst verstuurd voordat

het gele schijnsel ons opvalt, het apparaat moet eerst een
piepje geven anders kijken we niet, het zwart

van de hemel pas zwaar als we opstaan en het schermpje
verruilen voor het grote uitzicht. Bij de een

staat hij boven de rivier, als enige getuige bij de splitsing,
bij de ander hangt hij tussen de huizen en wordt

gedeeld met lawaaiige balkons, een restant vuurpijlen na
een feest. Is hij daar een romantisch attribuut,

ergens verderop is hij een nagetekende en half mislukte
poging, bij de een bungelt hij vervaarlijk maar

bij de ander staat hij stevig. Soms trekt iemand een streep
en berekent de afstand, een veeg over het scherm.