Er is zelfs geen hond te zien op straat. Zijn wegen lopen leeg in
de strook water tussen hier en de overkant. Een

fietser probeert niemand in te halen. De nacht is dag geworden.
In de paar minuten dat de camera door zijn

stad zwenkt, zijn het de huizen die statig opvallen, de boten bij
de brug, de afwezigheid van ons is

totaal. Het is alsof iemand ergens tot tien telt en we dan tegelijk
naar voren zullen komen, een orkest achter

de gesloten deuren. Een schilder die pas later kleur toevoegt aan
zijn werk. Een geheim verbond met alle inwoners

maar misschien is ook dat een vergissing en is de stad een zojuist
opgeleverde maquette die op goedkeuring wacht

alvorens gebouwd en bewoond te worden. Een kaart waarop ook
het kruisje van zijn adres ontbreekt.