Blijkbaar is die dienstbaarheid een dergelijk groot goed dat het
de enige kwaliteit is die blijft staan. Zo zijn we

geen groot dichter, komen in geen enkel meervoudig en bevlogen
overleg voor, geven slechts door wat anderen winnen,

terecht, zoals we kinderen verzorgden, mannen, poezen, planten,
de een nog doder dan de ander. Hypothetisch

hadden we ons de vraag gesteld hoe lang we zouden kunnen leven
op dergelijke roem, harde pegels tussen onze binnen- en

buitenmuur, overleven op de vierkante centimeter maar nu met
een stap daarbij, buiten waren we immers welkom, even

deden we wat de coach jaren geleden riep, we moesten visualiseren,
heus, alles zou bereikbaar zijn. In deze maakbare tijd

is het onze eigen schuld als iets niet lukt, ergo, wat zijn woorden
waard als je er geen wegen mee kunt plaveien.