Er zijn stukjes tijd die tussen perioden blijven hangen als eerste
dagen van een nieuw jaar zonder goede

voornemens, examenuitslagen waaraan geknoeid is in hete zomers
die langer duren, liefdesbrieven die per post nog

verstuurd worden waarvan het adres bij nader inzien niet klopt.
Gestolde beweging tussen het je hand optillen en

hem laten neervallen bovenop hem bijvoorbeeld of een bevroren
houding die het schrijven in een koude ruimte met

zich meebrengt, naakt tussen de zwarte figuren buiten. Hangend
boven een gerecht waarvan je de geur in je haren laat

trekken maar nog niet mag proeven. Wachttijd met de lichte
opwinding van niet zeker weten, nog niet, een

kriebel in je buik die pas verdwijnt als het beeld doorloopt en je
nog steeds dezelfde blijkt als kort daarvoor.