losgeraakte delen

Iemand die niet vertelt, zegt hij, heeft niemand om tegen te
praten maar zo is het niet. Hij heeft niemand die

luistert. Ik had over de graven willen vertellen en de stem 
die zegt gekend te zijn door Hem, zijn naam in

de palm van die hand, het ijle lied dat over de eerste keer
zingt en hoe ze dat nooit vergeten is, de tranen

van de dochter die wacht tot haar superpappa weer opstaat,
ik had over de akkers willen fluisteren waarover

diepe geulen getrokken werden en zij die zich bogen om de
zaden daarin te stoppen, behoedzaam en voor

later, ik had mezelf willen beschrijven met dat alles en hij
zou me gekend hebben maar ik zei niets; ach dat,

zei hij, weet je natuurlijk al, je kent me het beste en hij sprong
over geul en graf en was het zingen en bukken verleerd.