Het is geruststellend in haar keuken te beginnen
waar het gestolde beeld van mijn kleinzoon,
scharrelend tussen zijn autootjes en half lachend,
mij aankijkt vanaf het scherm. Het scheelt
te weten dat zij daar straks met haar dikke buik
tegen het aanrecht leunt voor de eerste
koffie en hem zijn ontbijt geeft, de geluiden bijna
hoorbaar van over zee en langs de vele
trappen, het tevreden murmelen en snoepen gevolgd
door de hectiek van aankleden, schoenen
zoeken, wagen naar beneden tillen, kind naar beneden
tillen, zichzelf, hakjes op de straatstenen, hand
in hand de eerste meters, omdat haar handje ooit de
mijne vasthield en ik dat nog voelen kan.
Elbert Gonggrijp
14 juni 2018 — 07:20
Een mooi vertederend gedicht, bijna als man invoelbaar. Oma zijn lijkt mij in dit geval fantastisch, voor de tweede keer de groei en karakteristieken van een kind meemaken en dat via je dochter. Veel plezier daar nog mee….
Lieve groetjes, heb een mooie dag!
Elbert xxx