dat aanstekelijk grimassen

Het podium wordt verschoven naar een klein tafeltje voorin
de zaal, het woord wordt verkondigd te midden

van ons, er is geen afstand tussen dichter en publiek en weer
gaat het om de ontmoeting. De stilte van

de een blijft hangen tussen de weigerende lichten van het
theater, de onrust van de ander blijft bij zijn

tafel zitten, de inhoud van het glas golft een weinig over de
rand, voor zich uitgestald de bewijzen van. De

derde geeft aan, snedige opmerkingen uit het verband gehaald,
lichte gene voor het verzuim van de wereld,

opperste concentratie, gepaste dank, adoptie van een, twee
nieuwe familieleden, zoekend als altijd naar

dat wat past. Zij overweegt een hoed aan te schaffen en dan
met lichte buiging haar inhoud te verliezen.

“bij elke activiteit ging het om de ontmoeting”
(Reuring was een intiem genoegen gisteren)