Mijn vader
begon dingen door elkaar te halen
bij gebrek aan mensen, gedachten
mijn moeder nam hem in haar armen,
nam de dingen van hem af
toen had hij nog mijn broers,
maar zij groeiden krom en versmolten,
werden één broer van geen enkel belang
toen opende hij zich
en er verschenen olifanten, witte duiven, mieren, irissen
in de kieren van zijn verstand,
maar niet voor lang,
mijn moeder deed hem dicht
en het werd koud
en mijn vader was als een lam
bij gebrek aan de dood.
Toon Tellegen, uit: Daar zijn woorden voor, een keuze uit de gedichten,
opgenomen in de bloemlezing Je bent mijn liefste woord (Anne Vegter)
wouter
23 november 2017 — 08:59
Heel herkenbaar. Prachtig gedicht.