Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

in de aanwezigheid van

Soms wordt de balans verstoord door iets van
buitenaf, een vogel die met vaart tegen

het raam vliegt, een buurman die schreeuwt om
wraak, een liefje dat onverwacht

ergens opduikt; vaak ook is het iets in mezelf:
dat naar beneden vallen van het beest,

de peilloze diepte, de stem die verdwijnt nadat
de kreet gesmoord tuimelt en dan nog het

lijf erachteraan. In de vroege ochtend rekenen
we op meer, herstel en het openbreken van

de lucht zodat we kunnen zien waar we zijn en
waar hij ligt, dan lopen we voorbij,

verwaaide takken een kruisje, de kat een maaltijd,
liefde van tijdelijke aard.

« »