mopperende figuren

Soms is iets het tegenovergestelde van dat wat ik schrijf.
Laatst waren het de fabriekspijpen die zwart

een droeve afloop aankondigden, zo leeg in de lucht staand
terwijl ik tussen beiden al een slinger van

licht hing, sterren in de richting van het Noorden en reeds
bukkend voor het heilig kind in de kribbe. Soms

moet ik u overtuigen van een ander evangelie zodat ikzelf
tenslotte dat ook geloven ga, ik ben niet eens

zeker van het nut van fabrieken in die omgeving noch van
de lengte van de afgetekende onderdelen, moet

eerst niet iets bewezen worden alvorens wij opnieuw gaan
knielen, enzovoorts. Het kind in kwestie een

vervelende oude man die roept van vrede en hoop en toch ik
als betoverd door zijn vermeende stralenkrans.