Waar vroeger laaghartig gekropen werd om het huis,
verscholen tussen de dichte bladeren van
zodat alleen geritsel iets verried, voeten opgeschrikt
door klamme en ongewenste omhelzingen,
plotselinge moordpartijen en gilletjes tot over de weg
die als enig lint kleurloos wapperde, de
bijlen klaar tegen de stam, na uren kriebelende nazaten
op intieme delen als te vroeg afgehakte
ledematen, wacht nu een enkel exemplaar met gespeelde
triomf hoog tegen het venster, bijna
roerloos en vals afwachtend tot ik tuimel uit het raam en
voor doe hoe te ontkomen, te bewegen weer
en nieuwe vrienden te maken, een kale grasspriet wenkt,
een schril gekras trekt over de hoofden.
Comments by alja
vaak ongewild
"dank Frank"
het verkeerde perkje
"bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar weer..."
hoe lief tegelijkertijd
"dank Leonore"
de 2e column voor de site van Pom Wolff
"Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor het kijken!"
mijn veiligheid
"ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x"