Zo ruikt het als ik van je hou: de zomerse avond die
langzaam wegtrekt, een wandeling door
het land rondom, vroeger, kille flarden nieuwe lucht
bovenop de loom warme vlagen, stemmen
die het glas heffen en tuinen bezet houden, gekookte
sperziebonen, de vacht van een kat, het
gemaaide gras in banen, de plooien in je lies, de licht
schroeiende rietstengels, het weinige
hijgen bij het bovenkomen, zandkoekjes die uit elkaar
vallen, benzine en het open raam van
een wachtende auto, opgerolde hemdsmouwen, een
winkel met papier, het wasgoed in mijn
armen. Zo rook het toen ik van je hield: hooiland, olie,
bochten in waterwegen, thuis.
elbert gonggrijp
27 augustus 2017 — 15:16
Weer een mooi te volgen beeld… Nog steeds in het kader van het verwerken denk ik dan… Sterk vind ik ” Stemmen die het glas heffen “….