Mijn vader zocht mij vannacht in de garage van
het ouderlijk huis waar ik later, in de
armen van de nieuwe bewoner, moest beloven te
zullen schrijven over zijn kwaliteiten, ik
stotterend over verbouwing en inzet terwijl ik tegen
zijn borst leunde en hij mij over mijn haar
streelde. Mijn vader nam de telefoon aan die in de
gang rinkelde, uit de wasmachine haalde
ik zijn vader, de pennen uit het borstzakje op het
lichtgrijze colbert hadden vlekken gemaakt,
hij draaide nog wat rond, opeens was ik in mijn
vorige woning en rende de trap op, haren
kleefden als een gordijn aan de bovenzijde, mijn
vader startte de auto en reed weg.
elbert gonggrijp
21 augustus 2017 — 12:50
Heerlijk absurd en toch iets van ontroering om het gemis te ontdekken. Ik blijf je graag volgen….
alja
21 augustus 2017 — 14:27
ik wil niets liever