Er zijn alternatieven voor kerst, krokusvakanties en
verjaardag zoals er gewisseld wordt van plaats:
de kat wordt het kind, het kind de vader, de lief het
lijk en dan verandert het huis van
lieflijk en aards in een wankele trap naar de hemel.
Het is allemaal een kwestie van flexibel omgaan
met, per slot van rekening blijft de waarde hetzelfde
en aten we al boerenkool op een
zomerse dag. De baby probeert voorzichtig een lachje
en realiseert zich dan opeens weer dat hij
drinken moet. Zo weet ik ook weer stellig maar met
flarden dat ik groter groei van alle
verandering en we liggen nog goed: we schuiven van
schoot naar schoot en alles voelt warm (behalve
natuurlijk dat lijk). Toch klonk er vannacht weer een
stem dat de zomer tenminste toch blijft.
woutervanheiningen
3 november 2016 — 09:22
Dat de zomer tenminste toch blijft.
Hold that thought!
alja
3 november 2016 — 10:11
🙂