Als zelfs de lelies, ruikend naar dood en verlies,
zwaarte en weemoed, zoet geuren

in een aanbieding bij de kassa en daarna gewillig
onder de snelbinders tot in huis gedragen

worden en zo opeens tot het dagelijks rantsoen
behoren, en Rilke in een bevestiging op

een sollicitatie onderaan een brief staat, schuin
zowaar en oplichtend en bijna als

beleidsadviseur een dienende rol krijgt en alleen
maar herlezen moet, rolt de dag

opeens zichtbaar vanachter het grijs vandaan. We
hoeven alleen maar zoals de bomen

een beetje wiegend onze vruchten los te laten en
kinderen te zoeken om de oogst te rapen.

 

‘Heb geduld met alles wat onopgelost is in je hart
En probeer je vragen met liefde te bezien‘
Rilke