Ik wil de zachtheid van het alledaagse, zegt hij,
gewoon een mooi verhaal.

Van bovenaf laat ik ijsklontjes vallen in lauw
geworden wijn. Het verdunnen van

de waarheid is misschien een methode. Het geluid
van tinkelende doorzichtige blokjes

is van korte duur, bovendien moeten wij slurpen
aan het glas nu haar inhoud stijgt.

Het misschien is dus een antwoord op zich. Ik
zou zeggen dat ik

ontsnapte aan de waan van de dag door het op te
schrijven: dat geluid van

helder water dat in wijn veranderde. Nu nog lippen
die zich aan mijn beker zetten en drinken.