Op de school waar zij lesgeeft, in dat andere thuisland,
beloont men de kinderen niet door te zeggen dat iets
of zij heel knap zijn, zij hebben gewoon

hun best gedaan en heel hard gewerkt. Onwillekeurig
vraag ik me af hoe een Schrijversvakschool haar leerlinge
bejegend na het behalen van een prijs.

Ook denk ik aan moeders die altijd waarschuwen dat je
ook te trots kunt zijn en stelselmatig je talent ondergraven
dan wel alles toeschrijven aan de gelukkige

genen van haar zijde die nog een beetje de falende kant
van hem opkrikken. Zij zegt dat ik het goed deed, die
beloning en dat erkennen maar bij

mezelf vond ik het nogal lang duren alvorens er iets, en
nu ja, pas als ik volgend jaar zelf in de prijzen val, kunnen
we misschien massaal spreken van

enorm hard werken en hoe dat loont en vreselijk je best
doen en zie eens. Maar ook dan hoor ik mijn mamma
zeggen dat terwijl mijn vader zich op zijn borst klopt.