daar

Geen berichtjes om vijf over vijf in de ochtend
over sleutels die nog op zijn bureau liggen, niet
dat ik opstaan hoef maar misschien

ook zijn ze op straat gevallen; geen updates na
twaalven over nieuwe contacten op het net die
verzeild zijn geraakt in zijn games;

of misschien beiden wel maar dan niet zingend
aan mijn bedrand en met beduidend meer meters
tussen ons in. Geen roepen langs

de trap zodat ik mij naar boven spoed, dienbladen
vol onontbeerlijkheden, vertedering vanwege de
kat onder zijn deken, zijn broertje

in beeld, het mooiste nummertje ooit, wist je dat…
Geen neervallen op mijn schoot, in mijn armen,
tegen mijn schouders of misschien ook

wel, dat alles ook wel maar dan gedoseerd, op
afspraak, wanneer ben je ooit weer thuis, denk je
dat ik het in een kwartiertje red?