een meisje

Ik ben een oorlogswees, een wolvenkind dat
trekt van boerderij naar hoeve, ik die

slechts drie doden zag. Ik ben afhankelijk van
de hompen brood die mij toegeworpen

oneetbaar zijn. Elke keer dat ik drink, denk ik
aan het deelbare bloed en het

water dat wijn werd. Vang mij in het net van
vissen en je kunt haar niet meer

ophalen, zo zwaar. Laat me hurken aan je
voeten, dobbelen om dat wat

was, ik zou verliezen elke keer en dat wat al
verloren is, voorgoed kwijtschelden.

En terwijl hij vroeg om vergeving of voorbij
gaan aan, doe ik hetzelfde.