Hij zal het niet begrijpen, ik zal
het niet zo vertellen, een

ander weet van niets. Opnieuw
de afstand tussen hier en

daar, een auto tussen de struiken,
het aarzelend instappen,

de gang naar de stad, de koele
hand van de dokter.

Opnieuw een wereld die ik niet
meer ken. Er zijn

mensen onderweg. Zij vertelt
over vroeger. Wil je nog

een attractie zien? vraagt ze. Dan
stuurt ze mij weer

trefzeker tussen de bomen door.
Uitstappend herken ik mezelf.