Trillende bladeren schudden de doorzichtige
druppels van zich af, buigen door, strekken
zich weer. Hij had gezegd dat

ik natuurlijk iets deed zoals hij benadrukte
dat ik zelf kiezen moest. Met het ‘iets doen’
bedoelde hij: mooie zinnen

maken. Zoals regen groen groener maakt.
Met de keuze bedacht hij zich dat het tijd
werd voor mijzelf. Zoals

een druppel kan wachten voordat zij verder
rolt, zich soms verzamelt met een ander,
zich soms vergroot tot een

plas. Met voeten hoog waad je dan naar de
halve cirkel onder de bomen. Kleine helikopters
cirkelen in het gras, het lijkt je

de verkeerde plek. Desondanks zie je jezelf.
Bloembladen blijven wijd open staan. Een
vlieg verdrinkt in haar bad.