bijzaak

Omdat ze tot mijn buik reikt, de hoofdgast
voor mijn nieuw programma, zak ik door
mijn knieën om met haar te praten.

Ze doet daarop hetzelfde. Dan knoopt ze
haar overhemd los waaronder een gestreepte
bikini op een oud lijfje.

Mijn vader die tegenover mij staat en mijn
zusje bij haar hand houdt, protesteert. Ik stel
haar aan hem voor,

citeer onze beroemdste regels, ze komt overeind
en maakt de blouse weer dicht. Natuurlijk wil
ze optreden, zegt ze. Ze glimlacht wat

bij die regels. Bij het wakker worden draagt
mijn vader onze rode kater vanuit zee. Hij mag
niet nat worden, zegt hij.

Zomaar is hij innig bedroefd. Dan weet ik hoe
ik me vergiste bij het citaat, zijn naam noemde
in plaats van ‘iemand’.