Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

bijzaak

jij was een avond in mijn tuin.
regen deed vogels zwaarder vliegen,
grassen en mossen sneller groeien,
mijn huis een vreemder schuilplaats zijn.

de kamer, onherkenbaar, kromp;
geruisloos vielen deuren dicht,
de tafel, waar de kat op sliep,
verschoof – heel langzaam – maar verschoof.
een bloempot in de hand, stond,
ongemerkt veranderd, ik voor ’t raam
en wees naar wat ik buiten zag:
een standbeeld krom van schuld,
om te vergeten opgericht.

Neeltje Maria Min, uit: voor wie ik liefheb, wil ik heten

 

 

 

 

« »