Nog steeds houd ik mijn adem in bij
het afspelen van bepaalde muziek
omdat ik verwacht dat vanwege mijn
vingerafdrukken het apparaat
hapert zoals altijd gebeurde voordat hij
zijn vinger legde op
alles dat ik in huis had. Misschien is dat
de rol: hij reviseert,
handige jongen. Ik schrijf ondertussen wat.
Ik herstelde zijn begin zin.
Niet dat deze nu zonder hakkelen loopt.
Schrandere vrouw.
Hij blaast tegen mijn zinnen, verbaasd
over de wending.
Misschien is dat de rol: werken tegen
onze gebreken.
wouter
28 december 2014 — 11:27
strijden tegen onze gebreken terwijl we weten dat we het eigenlijk nooit zullen gaan winnen.
alja
28 december 2014 — 11:41
en dat hoeft ook niet, toch voelt het beter dan passief te zijn