Zodra het gelezen is, verandert mijn lijf.
De foto gebrekkig, geen

zon op het water, staketsels in de omgeving
die zwart haar gebied afbakenen.

Daarin speelt het zich af: mijn grapje, zijn
ernst, haar voorspelbaar gedrag.

Ze schrijft, zal hij zeggen, en iets eraan
toevoegen, ‘heel mooi’

zoals hij had kunnen vermelden hoe goed
ze zijn films begreep. Zijn

bedoelingen bleven echter steken bij het
vermelden van haar cupmaat, hij

vergistte zich in het alfabet. Ze had iets
met letters, dat was het.

Ik iets met zin, zou de ander giechelen of
hoe je ook teveel kon lezen.