Een stad in mist is anders dan dit dorp,
ze is altijd nog bereikbaar, haar
hoge gebouwen knipperen het sein veilig
terwijl hier niets beweegt, alleen
damp rond eenzelfde poel waarin na een
aantal uren in plastic verpakte
kinderen schieten om met dezelfde vaart
het dorp weer te verlaten, de
schoolbel trekt het vlies kapot maar nog
steeds trilt geen blad.
Wij worden per toeval ontdekt, grote
zwarte vogels landen later,
loodrecht valt de zon. In de stad trekt men
de gordijnen reeds toe.
woutervanheiningen
6 november 2014 — 11:38
en toch prefereer ik de stad 😉
alja
6 november 2014 — 20:24
ik ook