Ik heb het warme lijf nodig om mijn kreten te
Smoren, mijn mond in zijn
Flanken, mijn nagels in zijn schouders, mijn
Armen om de smalle heupen, benen
Wanhopig om de zijne, antwoord op mijn
Vragen en dan opnieuw
Die ene vraag, dat zijn hand dan op mijn hoofd
Rust, zijn arm mij alles omvat, dat
Zijn lijf mij dan tilt en dat hij dan de gezonken
Boten, de halve harten, de
Doorgrondende pijlen, de kerktorens en konijnen
Tekent op mijn rug, fluistert
Dat ik gerust kan slapen, de nacht niet donker
Is en de dag evenmin
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x