Het was een soort op tenen lopen en met de
Wijsvinger tegen zijn mond

Zichzelf tot stilte manen, mijn deur gesloten
Met een briefje dat tot deze handelingen

Besloot, het was kortom mijn proces, niet
Het zijne, gek dat zo

Afstand een heel andere wordt: had ik mijn
Deur op een kier gezet dan

Had ik zijn gescharrel gehoord, hij had koffie
Voor mijn deur staan en

Een wapperende hand kunnen laten zien of
Ook vellen papier met daarop

Lachende gezichtjes, regenbogen, hangtieten
En de vraag of ik opschoot?