bijna buiten adem

We zijn verpleegster, inpakster bij de
Lokale chipsfabriek, de ochtendploeg van
De buurtsuper die ook

Zondags geopend is, hangend tegen de
Tafel snijden we routineus het brood voor
De lunch uren later

Het tuinhek slaat dof dicht, de fiets loopt
Aan, de wijzers van de kerktoren onverlicht
En de haan verdwenen

De collega nog wat moe, ruzie met zijn
Vrouw, de hond ontsnapt, een temperatuur
Rond het vriespunt

Een dode oma, een verliezende wedstrijd
Pas weer thuis tegen zes, dat alles bedenken
Wij als we

Cappuccino drinken achter gesloten gordijnen
Nog en het dorp langzaam ontwaakt, nieuwe
Beelden dit scherm langzaam bevolken