Het was zomer toen, de temperatuur liep
Langzaam op, regen hing
Laag in de bomen, ik plaste in de berm, hij
Droeg een velletje wc papier in
De rechterjaszak en reikte het me zwijgend
Vanaf mijn gehurkte positie zag
Ik alleen zijn benen, vieze schoenen, de
Driftige pas, en alleen als ik me
Draaide, struiken en bloemen vielen voorover
Takken en restanten van
Passanten glooiden, even wachtte hij, toen
Hoorde ik de stappen
Ik holde hem achterna, het papiertje fladderde
Tussen mijn benen
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x