Ik hoef niet eens zo vreselijk mijn best te
Doen, zegt ze, ik heb het eigenlijk zo

In mijn vingers, het enige is dat ik mezelf
De tijd gun

Mijn tempo verlaag, mijn bewegingen trager
De deurpost niet raken als

Ik langs kom, de voorbijgangers laat staan
De papieren op tafel laat

Liggen, mijn voeten contact laat maken met
De aarde en als een

Boeddha mijn buik laat bewegen met de
Wind in mijzelf maar daar

Een beetje zingend gaan dansen is ook weer
Overdreven