Het ene kind doorklieft de nacht op de
Gazelle van zijn opa, zilveren flitsen door
De weilanden, het andere
Kind rolt uit de vroege ochtend, vertraagd
En stroperig, nog even high five tegen
Onze handen
Daartussen kromt mijn lijf zich, droomt
Van kleine zwarte jongetjes die zich laven
Aan mij terwijl het huis
Lekt, een wc borrelt, rose bloemen staan
Maandenlang in dezelfde vaas, mijn mamma
Belt een taartrecept door
Dan strekt het zich, staat op, smeert brood
Bakt restjes, pakt tassen, geeft een aai en
Tussendoor wat leven
leonore hatt
16 augustus 2013 — 07:14
Mooi gedicht Alja over je huis?
alja
16 augustus 2013 — 07:44
meer over de kinderen erin, Leonore, maar dank je wel