Het is bijna hetzelfde: een roodrose jurkje
Naaiend terwijl ik alleen maar zwart draag
Een strakke bijna lange, struikelende kanten
Jurk waarin ik te nadrukkelijk
Aanwezig ben, en dan dit verlangen naar
Hem, een man die niet past of
Al te goed past maar niet in dit seizoen, niet
In deze warmte, dit zinderen van
Stof op huid, mijn uitgescheurde flanken
Zeggen dat ik het geprobeerd heb
Hij daarentegen ziet honderd kleine knoopjes
Waar ze niet zijn
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x