Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

de leesbril

Bij het overlijden van mijn vader liet ik ook
Een liefje los, mijn haren verdwenen op de
Kappersvloer en opeens was ook al het zwart
Daaruit verdwenen, bovendien was

Het precies op de 18e verjaardag van mijn
Grote zoon, kortom, hoe zou ik ooit kunnen
Vergeten als ik zoveel markeringen heb, dus
Daarom bedenk ik nu

Alvast maar wat ik allemaal nog meer kan
Doen als mijn mamma gaat: ik zou natuurlijk
Een rode haardos kunnen nemen en voortaan
In pasteltinten gekleed

Kunnen gaan, een nieuwe man kunnen zoeken
En terstond verhuizen, we staan daartoe helemaal
Gereed maar het lijkt zich als vanzelf op te lossen:
Voor het ouderlijk huis

Ligt het geld nu op tafel, nog even en de
Bulldozers rijden het terrein plat, maaien de
Bessenstruiken om en bouwen een doorzonwoning
Met ongekende afmetingen

En alle kinderen, al jarig geweest, zijn nu
Voorgoed weggetrokken, al zit er eentje hardnekkig
Met een halve struik in haar handen nog wat na
Te meten

 

 

« »