Na dagen stilte wordt  het tijd te spreken:
J. verbrandt haar dagboeken

Bij leven, een voor een, en ook zegt ze
Haar afwezige kinderen niet dat

Zij ze mist, ze wil ze niet belasten, wist
Ik dat mijn pappa zo

Onthecht was? het is dus niet erg dat wij
Het ouderlijk huis

Laten slopen alvorens we het van alle
Geheimen ontdoen

Zegt zij maar ik zie mezelf steeds gebogen
Over mijn schriften in een

Van haar donkere kamers, ik mis je zo
Zeg ik tegen mijn

Kinderen, ik lees bij donker wat ik haar
Niet zei:

Ik verbrandde alleen de brieven van mijn
Vader van toen ik nog kind was