De overleden dichter zegt in zijn documentaire
Dat het gek is, hè, dat hij bijna niets over zijn
Boosheid in zijn gedichtjes stopt, misschien

Denk ik, zit er al teveel van al het andere in
Maar ook ik, voor wie schrijven leven is, kan
Niet met alles

Uit de voeten, van boze gedichten word u misschien
Ook ongelukkig, misschien wil ik u nog sparen
Misschien ook

Is het al te laat, 1 regel dan, zoals dat gezicht
Me vanaf de voorpagina aanstaart, jong, open
Vrolijk en dan te weten hoe

Hij de geweren leegschiet op de mensen voor hem
Niet dat ik niet zou kunnen doden, misschien ook
Wel herken ik geen

Gezichten, ik zie alleen mijn zoon en hoe hij kijkt
Of hoe hij boos naar boven stampt en hoe ik daar
Weer niets over zeggen kan